Zadłużenie i korupcja sprawiają, że azjatycki gigant się chwieje.

Pakiet stymulacyjny rządu Chin, w odpowiedzi na światowy kryzys finansowy z 2008 r., zaowocował zadziwiającym wręcz boomem w infrastrukturze i nieruchomościach.

Powrót do średniej może oznaczać dla azjatyckich potęg kłopoty.

Rada Obrony Zasobów Naturalnych (Natural Resources Defense Council) przedstawiła raport z badania, w którym podjęto próbę obliczenia ekologicznych, społecznych i ekonomicznych kosztów uzależnienia Chin od węgla.

W krajach, które tradycyjnie były liderami w energetyce jądrowej, jej rozwój jest dziś blokowany lub utrudniony, wobec politycznych sprzeciwów i braku funduszy rządowych na badania. W tej sytuacji, najlepszą pozycję startową zajęły Chiny.

Gdy w październiku giełdy, na czele z Wall Street, nurkowały, był jeden godny uwagi wyjątek.

Ten wykres z  Deutsche Banku mówi wszystko o tym, dlaczego rynki są tak wrażliwe na dane ekonomiczne z Chin i Ameryki.

Prezydent Chin, Xi Jinping, nie może sobie pozwolić na większe ustępstwa wobec ruchu demokratycznego w Hongkongu. Parasolowa Rewolucja, przenosząc się z bogatej Wyspy do biedniejszych dzielnic Koulun, stanowi egzystencjalne zagrożenie dla Komunistycznej Partii Chin.

Inwestorzy zastanawiali się, skąd się wziął tajemniczy rajd obligacji USA w 2014 r. Teraz już wiedzą, gdzie szukać odpowiedzi: w Chinach. W tym roku tamtejszy rząd zwiększył zakupy amerykańskich papierów skarbowych w tempie najszybszym od trzech dekad. To wyjaśnia tę nieoczekiwanie silną zwyżkę cen i zjazd rentowności.

Zwyżka cen żywności, jaką w ostatnich latach zafundował nam rozwój emerging markets, to tylko uwertura do tego, co ma nastąpić. W ciągu półtorej dekady Chiny chcą kilkukrotnie zwiększyć import produktów spożywczych, konsumując jedną trzecią wszystkiego, co da się zjeść.